بیمه به زبان ساده

بیمه به زبان ساده

بیمه قراردادی است که اشخاص با پرداخت وجهی تحت عنوان حق بیمه، منعقد کنند

که در صورتی که موضوع بیمه گذاشته به نحوی از انحاء در مخاطره افتد شرکت بیمه از عهده خسارت برآید.

بیمه شامل موارد ذیل می‌شود: بیمه عمر، بیمه اعضاء بدن، بیمه حریق، بیمه سرقت و غیره»

بیمه به زبان ساده

 بیمه در ساده‌ترین تعریف؛ روشی است برای انتقال ریسک.

در تعریف ماده یک قانون بیمه ایران:

بیمه عبارت است از قراردادی که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) تعهد می‌کند

در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر (بیمه گذار)

در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد.

متعهد را بیمه گر،

طرف تعهد را بیمه گذار

و وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر می‌پردازد حق بیمه

و آنچه را که بیمه می‌شود موضوع بیمه نامند.

این تعریف بیمه را صرفاً” عقدی دانسته که بین طرفین قرارداد یعنی بیمه گر و بیمه گذار منعقد می‌شود

و برای هریک تعهداتی به وجودمی آورد.

لکن از نظر فن بیمه،

بیمه عبارت از این نیست که بین بیمه گر و یک بیمه گزار رابطه حقوقی ایجاد کند.

اگر درمقابل بیمه گر فقط یک بیمه گذار وجود داشته باشد

اصولاً” بیمه‌ای وجود ندارد و عمل بیمه گر توجیه پذیر نیست.

باتوجه به ماهیت عمل بیمه، قرارداد بیمه گر با بیمه گزار

زمانی کاربیمه گری تلقی می‌گردد که یکی از هزارها قراردادی باشد

که بین بیمه گر و بیمه گذار بسته شده

و بعبارت دیگر بیمه گذار در زمره گروه بیمه گذاران قرار گیرد.

تعریف فنی بیمه

باتوجه به موارد یادشده وازدیدگاه فنی:

بیمه عملی است که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) باقبول مجموعه خطرها

و بارعایت قواعد آمار و احتمالات

درازاء دریافت وجهی (حق بیمه) از طرف دیگر (بیمه گذار) تعهد می‌نماید

درصورت تحقق خطر معینی خسارت وارد به او و یاشخص دیگر را جبران کرده

و یا وجه معینی بپردازد و یا خدمتی انجام دهد.

عنوان حقوقی بیمه

گرچه اصولاً”بین عقد و قرارداد اختلافی نیست

و بحث درباره اینکه فرضاً” بیمه عقد یا قرارداد است متضمن هیچ فایده عملی نیست.

معذالک اگر هم بنظر بعضی از حقوقدان ها بین عقد و قرارداد

وحتی بین تعهد ناشی از قرارداد و عقد اختلاف باشد بدلایل زیر بیمه را باید در زمره عقد به حساب آورد:

۱- به موجب ماده ۱۸۳ قانون مدنی ” عقد عبارتست ازاینکه یک یا چند نفر درمقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند ومورد قبول آنها باشد.

این تعریف درحقیقت الگو و قالبی است برای تمیز و تشخیص عقد از غیر ازآن. عملیات بیمه‌ای بدرستی دراین قالب می‌گنجد.

۲– وقتی قانونگذار خود درمقابل تعریف بیمه عنوان عقد به آن داده، درعقد بودن آن جای تردید باقی نمی‌ماند.

۳– بیمه گر موسسه‌ای است که در برابر بیمه گذاران آثار مجموعه‌ای از حوادث رابعهده می‌گیرد

تا دربرابر حق بیمه دریافتی براساس قوانین آمار و احتمالات جبران خسارت کند یا وجه معینی بپردازد یا خدمات مورد توافق را انجام دهد.

بیمه دارای اصولی است که عبارت‌انداز:

۱-اصل غرامت یا زیان:

شرکت بیمه متعهد است در صورت بروز خسارت به فردی خسارت وی را جبران می‌کند

تا حدی که به حالت قبل از حادثه برگردد. این اصل صرفاً در بیمه اموالی و اشیاء و مسئولیت حاکم است.

چون ارزش افراد قابل تقویم نیست صرفاً در مورد بیمه درمان اشخصا قابل اجرا می‌باشد.

تعهد بیمه گر نباید کمتر یا بیشتر از خسارت واقعی باشد.

این اصل باعث کاهش تقلبات عمدی و غیر واقعی می‌شود.

این اصل با بیمه مضاعف و درجه تقصیر بیمه گذار و بیمه‌های اموالی دست‌خوش تغییر می‌شود.

۲- اصل حد اعلای حسن نیت:

این اصل برای طرفین می‌باشد هم بیمه گذار و هم بیمه گر:

بیمه گذار باید کلیه اطلاعاتی را که جوانب و خطرات را ارزیابی می‌کند

در اختیار بیمه گر قرار می‌دهد هر گاه مشخص شود

یکی از طرفین اصل صداقت را رعایت نکرده حق فسخ برای طرف دیگر ایجاد می‌شود.

۳- اصل نفع بیمه‌ای:

علاقه و نفعی است که هر فردی برای حفظ و بقاء مال یا شخص بیمه شده دارد این اصل در تمامی انواع بیمه جاری می‌باشد

باید مال یا شخص شناخته شده باشند

کسی محق به دریافت خسارت می‌باشد که ذیفنع مال باشد.

۴- اصل علت نزدیک:

مبتنی بر رابطه مستقیم وقوع حادثه و خسارت وارده است

بیمه گذار در اندیشه دریافت خسارت از بیمه گر است باید نشان دهد

که بین وقوع حادثه و خسارت وارده رابطه علت و معلول مستقیمی وجود دارد

علت نزدیک خسارت با حادثه انجام یافته رابطه مستقیم وجود داردیعنی اینکه خسارت در نتیجه وقوع حادثه بیمه شده وارد آمده باشد.

۵- اصل مشارکت

۶-   اصل تعدد بیمه

۷ – اصل جانشینی:

بیمه گر در قبال پرداخت خسارت جانشین بیمه گذار قرار می‌گیرد (ماده ۳۰ قانون بیمه)

و پیگیری و طرح دعوی به بیمه گر واگذار خواهد شد بنابر این بیمه گذار حق مراجعه به عامل حادثه را ندارد.

در صورت عدم رعایت اصل جانشینی بیمه گذار علاوه بر دریافت خسارت از بیمه گر به عامل حادثه مراجعه می‌کند

و همچنین موجب تضییع حقوق بیمه گر به جهت عدم رعایت قواعد حتی بلحاظ محاسبه بهای ریسک بر مبنای افدامات بیمه گذار خواهد شد.

مچنین باعث ایجاد بی نظمی در جامه و سود بیمه گذار از عملیات بیمه‌ای می‌گردد.

اصل جانشینی فقط در بیمه اموال و مسئولیت و در بیمه اشخاص صرفاً در بیمه‌های درمان جاری است

این اصل با اصل غرامت ارتباط مستقیم و محتوایی دارد.

۸-اصل داوری:

بیمه گر و بیمه گذار در صورت بروز هر گونه اختلاف، بویژه از لحاظ فنی، ترجیح می‌دهند

که با توافق و سازش مساله را حل کنند.

طرفین قرارداد بویژه بیمه گر، به طرح دعوا در دادگاه علاقه‌ای ندارند،

زیرا مراحل رسیدگی طولانی است و به اعتبار و حسن شهرت شرکت بیمه نیز ممکن است لطمه وارد شود.